Verse 1

And I'd give up forever to touch you
Cause I know that you feel me somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't want to go home right now
Verse 2

And all I can taste is this moment
And all I can breathe is your life
Cause sooner or later it's over
I just don't want to miss you tonight
Chorus

And I don't want the world to see me
Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am
Verse 3

And you can't fight the tears that ain't coming
Or the moment of truth in your lies
When everything seems like the movies
Yeah you bleed just to know your alive

Chorus

And I don't want the world to see me
Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am
Chorus

I don't want the world to see me
Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am

I just want you to know who I am
I just want you to know who I am
I just want you to know who I am
I just want you to know who I am 

ρε φίλε, δεν υπάρχει αυτό το κομμάτι...

terrified actually...

"Μάλλον είναι ρήξη έξω μηνίσκου"
"Θα χρειαστεί μαγνητική και πιθανότατα χειρουργείο."
ΚΕΝΟ.
Στο μυαλό μου πάλευε ο φόβος με τον θυμό, και με σύμμαχο την απελπισία κέρδισε τη μάχη.
ΚΕΝΟ.
- Πώς γίνεται να πάθεις κάτι τόσο σοβαρό κάνοντας κάτι που αγαπάς τόσο πολύ..?
- Όταν κάποια πράγματα τα θεωρείς δεδομένα, όλα μπορούν να συμβούν.Καλά να πάθεις.
- Μα δεν το είχα φανταστεί ποτέ...
ΦΟΒΑΜΑΙ.
Η ψυχολογία μου είχε φορέσει το πιο όμορφο μαύρο της φόρεμα, και τις δεκάποντες, κατάμαυρες γόβες της.
Δεν ήθελα να με αγγίζουν.
Δεν άντεχα.
Με κοιτούσαν με αυτό το λυπημένο βλέμμα που σου ραγίζει την καρδιά και υπέκυπτα...
ΚΛΑΜΑ.
Φοβάμαι για το μέλλον.
Όλα πήγαν καλά στο χειρουργείο, αλλά το πόδι μου, λέει, δε θα είναι ποτέ όπως πριν.
"Μακάρι να μη σου δημιουργήσει πρόβλημα στο μέλλον."
"Ο χορός κομμένος. Ακούς?"
Δεν αντέχω.
Όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι, σκέφτεσαι ότι θα σου συμβεί κάτι τόσο αναπάντεχα?
Φυσικά και όχι.
Επειδή θεωρείς δεδομένο πως δεν υπάρχει περίπτωση να χτυπήσεις ας πούμε.
"Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια." λέει η γιαγιά μου.
Καραδοκεί σε μια γωνιά περιμένοντάς σε να θεωρήσεις κάτι δεδομένο. Η υπομονή του είναι τόσο ενοχλητική, που είναι ικανός να περιμένει χρόνια... ετοιμάζει ενέδρα.
Και όταν εσύ ξεχαστείς...
ΜΠΑΜ.
Αρκετά αιφνιδιαστική κίνηση, μαλάκα.
Ωραία, μου πήρες κάτι που αγαπούσα πολύ.
Τώρα φύγε. Σπίτι σου να πας και να μην ξαναγυρίσεις.
ΦΥΓΕ.






Φοβάμαι για το μέλλον.

love me

τόσα συναισθήματα...

#

"Aυτοί που κρίνουν τη γυναίκα από την εξωτερική της εμφάνιση, δεν έχουν ερωτικές εμπειρίες. Γιατί αν είχαν, θα καταλάβαιναν ότι η γυναίκα είναι ικανή να τους δώσει πολλά περισσότερα, από εκεί που σταματάει το μάτι τους."

σχολιάστε. 

Το όνειρο του Χάιμε.

Γενικά, δεν έχω εμπειρία απο θέατρο. Έχω πάει λίγες φορές τα όσα χρόνια ζω σε αυτόν τον πλανήτη, είτε επειδή δε βόλευαν οι δουλειές των μεγάλων δυνάμεων, είτε επειδή απλά δεν ήταν στο πρόγραμμα.

Τα Χριστούγεννα ,λοιπόν, παρακολουθήσαμε μια παράσταση εν ονόματι "Το όνειρο του Χάιμε" απο το συγγραφέα Πάνο Μπρατάκο σε σκηνοθεσία του Γιάννη Ρήγα. Πρόκειται για ένα σκληρό παραμύθι ενηλικίωσης που επαναδιατυπώνει την ιστορία του Άμλετ στη σύγχρονη εποχή. 

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Μια φορά και έναν καιρό
όχι τόσο μακρινό
-ίσως τον σημερινό;-
ένα αγόρι ευγενικό
και λιγάκι ντροπαλό
κλείνει χρόνια δεκαοχτώ
και με τρόπο μαγικό:
ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ
Ε, από κει και πέρα γίνεται χαμός. Ο ευγενής νέος, χτυπημένος αλύπητα από την Μοίρα, καλείται να ωριμάσει απότομα, για να τα βγάλει πέρα με τους σκληρούς κανόνες της ζωής των «μεγάλων». Για να τα καταφέρει πρέπει να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις, τις οποίες φυσικά δεν έχει προλάβει να ανακαλύψει ακόμα (γιατί ΚΑΝΕΝΑ κοινωνικό σύστημα δεν θα πάρει ποτέ στα σοβαρά μια τέτοια τραγική πιθανότητα). Η Μοίρα βέβαια δεν θα κάτσει να τον περιμένει με σταυρωμένα χέρια. Θα τον χαστουκίσει, θα τον ποδοπατήσει, θα τον τσαλακώσει ανελέητα, ασταμάτητα και αδυσώπητα, μέχρι να ξυπνήσει τον Ήρωα μέσα του. Γιατί, όταν ξυπνήσει ο Ήρωας- θα χυθεί αίμα ΑΙΜΑ Α Ι Μ Α
Αυτή εδώ είναι η περιπέτειά του
Την έχουμε ζήσει όλοι μας
Άλλοι πιο όμορφα και άλλοι πιο άσχημα
Κάποιοι την περιμέναμε πώς και τι
Μερικοί κάναμε τα στραβά μάτια
Κανείς δεν κατάφερε να πάρει αναβολή επ` αόριστον
Ελάχιστοι βέβαια κατέληξαν σε ένα μόνιμο «τρελόχαρτο»:
Δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν το αγόρι εντός τους:
Δεν πρόλαβαν να κοιμήσουν ξανά τον οργισμένο Ήρωα:
Αναπαύονται χορτασμένοι από την αδιάκοπη Μάχη
Μέχρι να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ
(γιατί ΚΑΝΕΝΑ κοινωνικό σύστημα δεν θα πάρει ποτέ στα σοβαρά μια τέτοια ΤΡΑΓΙΚΗ; πιθανότητα)
ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΤΡΑΣ;

ΠΑΝΟΣ ΜΠΡΑΤΑΚΟΣ

source 

Για να πω και τη γνώμη μου - για την οποία έκανα και το συγκεκριμένο post xd - αυτή η παράσταση με μπέρδεψε τόσο πολύ. Απο ένα σημείο και μετά πάσχιζα να καταλάβω τι απο αυτά που βλέπω είναι πραγματικότητα, και τι όχι... Ξέρεις, πιστεύω οτι αυτό είναι και το ωραίο. Να σε καθηλώνει κάτι, να προσπαθείς να το εξηγήσεις, να μην μπορείς, αλλά να πεισμώνεις και να λες "Όχι ρε φίλε, θα σε καταλάβω που θα πάει!". Οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές απ'όλους τους ηθοποιούς - έτσι κρίνει το άπειρο μυαλουδάκι μου, η σκηνή δεν ήταν η κλασική σκηνή θεάτρου, αλλά τετράγωνη, οι ηθοποιοί δρούσαν λίγα μέτρα μακριά σου και αυτό σε ωθούσε να εμβαθύνεις στην ιστορία, στους χαρακτήρες, στα συναισθήματα. Στο τέλος της παράστασης, ένιωσα όμορφα.

Η μυστική παπαρούνα.

Λοιπόν τότες έγινε μιαν αποκάλυψη! Μόλις ξεφούσκωσε αυτό το σακί, χαμήλωσε η καμπούρα του και ξεσκέπασε στα μάτια μου μια μικρήν ευτυχία. Αχ, μου 'καμε τόσο καλό στην ψυχή, λίγο ακόμα και θα πατούσα μια τσιριξιά χαρά.
Ήταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. Ένα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που 'ναι γιομάτη θάματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ' άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα.
Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα 'βλεπε πως ήταν άλικη, μ' έναν μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση. Είναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη. Το τσουνί του είναι ντούρο και χνουδάτο. Έχει κι ένα κόμπο που δεν άνοιξε ακόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στην πράσινη φασκιά του και περιμένει την ώρα του. Μα δεν θ' αργήσει ν' ανοίξει κι αυτός. Και θα 'ναι δυο λουλούδια τότες! Δυο λουλούδια μέσα στο περιβόλι του Θανάτου. Αιστάνουμαι συγκινημένος ξαφνικά ως τα κατάβαθα της ψυχής.

Δίνεις εσύ πια σημασία σε κάτι τόσο απλό, τόσο αδιάφορο όσο μια παπαρούνα? Στο κάτω κάτω ένα λουλούδι είναι. 'Έτσι? Τι έχει να σου προσφέρει ένα λουλούδι ώστε να το παρομοιάσεις με το απαλό δέρμα ενός μωρού? Τίποτα Εσύ προσπαθείς να βρεις κάποιο νόημα ψάχνοντας στα μεγάλα, τα μεγαλόπρεπα και τα "σημαντικά". Και όταν περάσει ο καιρός, και δεν έχεις βρει τίποτα απολύτως εκτός απο βρωμιά και ανουσιότητα, αρχίζεις να αναρωτιέσαι "Τι στο διάολο γίνεται?" "Που πάμε?" "Ποιος είμαι?" Ψάχνεις απεγνωσμένα κάτι να πιαστείς - δε συνηθίζεις να προσεύχεσαι στον Θεό για να σε έχει καλά - Κι όμως καμιά στιγμή σε όλη αυτή την κωλοδιαδρομή της ζωής σου δεν σκέφτηκες πως ευτυχία, ολοκλήρωση και αισιοδοξία θα σου προσφέρει κάτι τόσο... μηδαμινό. Και δεν λέω μόνο για ένα λουλουδάκι... Λέω για τον ήλιο όταν ξυπνάς το πρωί, το δροσερό αεράκι που μαστιγώνει το προσωπό σου ελαφρά αλλά εσένα δε σε νοιάζει σε ποια κατεύθυνση είναι το μαλλί. Λέω για μια σύντομη αλλά τόσο ζεστή αγκαλιά απο ένα σημαντικό για σένα πρόσωπο, ένα "Σ'αγαπώ" στο κινητό σου την πιο άκυρη στιγμή της μέρας που σε κάνει να χαμογελάς. Για όλα αυτά λέω. H ρουτίνα σε έχει τυφλώσει. Δε παρατηρείς πια αυτά τα μικρά πράγματα που μπορεί να σου δώσουν την μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Μην το αρνηθείς. Αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί να μην είναι πάντα έτσι, ναι, μπορεί κάποιες φορές να τα προσέχεις και να είσαι καλά, αλλά και συ ο ίδιος ξέρεις πως μετά απο λίγο τα ξεχνάς. Και γω το ξέρω, γιατί και γω σε μια παρόμοια φάση είμαι. Έχω σταματήσει να παρατηρώ. Και λυπάμαι γι'αυτό.

Το απόσπασμα είναι απο  το κείμενο το Στρατή  Μυριβήλη "H Mυστική Παπαρούνα".

Μπορεί αυτός να μιλάει για έναν χτυπημένο στρατιώτη μέσα σε ένα χαράκωμα, απ'έξω όλοι εχθροί, και η παπαρούνα η μοναδική του ελπίδα. Αν το καλοσκεφτείτε όμως, εδώ παίζει μια πολύ ενδιαφέρουσα παρομοίωση. 

Top something

Ας σας παραθέσω και εγώ τα μέχρι τώρα αγαπημένα μου τραγούδια. Τραγούδια που μου φέρνουν γλυκόπικρες αναμνήσεις όποτε τα ακούω.

So here we go.

1. Ένα τσιγάρο δρόμος - Ρ.Φ ft. Spike69 

2.  Η απουσία - Ν.Τ.Π  

3. Όσα μου έμαθες εσύ - FF.C

4. Iris - Goo Goo Dolls 

5. Fall for You - Secondhand Serenade

6. Someday - Flipsyde 

7. Only you - Portishead 

8. Numb - Portishead

9. Uprising - Muse

10. Undisclosed Desires - Muse

11. Roulette - SOAD

12. Lonely Day - SOAD

13. Space Bound - Eminem (ναι ρε, έτσι μου κάυ.λωσε και πήγα απο soad στον eminem. PROB?)

14. Lose yourself - Eminem 

15. Beautiful - Eminem

16. In and Out of love - AVB 

17. Escape Me - Dj Tiesto

18. Memories - David Guetta ft. Kid Cudi

19. Gettin' Over You - D.Guetta & Chris Willis ft. Fergie & LMFAO

20. Fucking Perfect - P!nk

Πω ρε, είναι πάρα πολλά. Αλλά σας έγραψα τα σημαντικότερα. 

c ya.

(η φωτό είναι τραβηγμένη απο εμένα)

And I'm feelin' GOOD.

Birds flying high you know how I feel
Sun in the sky you know how I feel
Breeze driftin' on by you know how I feel

It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good

Fish in the sea you know how I feel
River running free you know how I feel
Blossom in the trees you know how I feel

It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good

Dragonflies out in the sun you know what I mean, don't you know
Butterflies all havin' fun you know what I mean
Sleep in peace when the day is done
And this old world is a new world
And a bold world
For me

Stars when you shine you know how I feel
Scent of the pine you know how I feel
Oh freedom is mine
And I know how I feel

It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good

source

P.S Δυστυχώς οι φωτογραφίες που τράβηξα σήμερα απεικονίζουν αρκετά φιλικά μου πρόσωπα όπως και εμένα, οπότε καλύτερα να μην τις ανεβάσω. Αλλιώς, how the fuck θα είμαι anonymous? :P

quote. #2

“You can spend, minutes, hours, days, weeks or even months over-analyzing a situation;
trying to put the pieces together, justifying what could've, would've happened -
or you can just leave the pieces on the floor and move the fuck on.”

 such an inspirational quote. 

.

Δεν ξέρω τι να γράψω.
-
τσιμπήστε σονγκ.