introversion

via weheartit.com

Είμαι πολύ εσωστρεφές άτομο. Πολύ ντροπαλή και δεν θα σε εμπιστευτώ εύκολα. 

Λένε πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου δε γίνεται να αλλάξει, γι'αυτό άλλωστε λέγεται και χαρακτήρας, εφόσον έχει πια χαραχθεί βαθιά μέσα του. Μπορεί βέβαια , εάν πραγματικά προσπαθήσεις, να φέρεις αυτά τα χαρακτηριστικά "στα μέτρα σου". 

Κάποια περίοδο που ήμουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση προσπάθησα να φέρω την εσωστρέφεια μου σε ένα επίπεδο πιο... φυσιολογικό? Τις περισσότερες φορές ένιωθα να κορο'ι'δεύω τον ίδιο μου τον εαυτό, κουλουριαζόμουν στο κρεβάτι μου και σκεφτόμουν "γιατί είναι κακό να είμαι εσωστρεφής και ντροπαλή?". Περιττό να σου πω πως για όλα έφταιγαν η εφηβεία, η εμφάνισή μου και η ιδέα μου ότι δε προσφέρω και κάτι σημαντικό, γενικά. Τα γράφω και γελάω με τον εαυτό μου, ακουγόμουν πραγματικά σαν πληγωμένο παιδάκι... 

Μόνο που τώρα πια, έχω εξελιχθεί σε ένα "παιδάκι" που γνωρίζει σιγά σιγά τον εαυτό του, τον εξερευνεί, συζητάει μαζί του, είναι πιο σίγουρη γι'αυτόν και ξέρει πως θα είναι πάντα δίπλα της... Γιατί ξες κάτι? Μόνοι μας γεννιόμαστε, μόνοι μας πεθαίνουμε... Εάν δεν έχουμε καλές σχέσεις με αυτόν που μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή, από την πιο μεγάλη ευτυχία στην πιο μεγάλη αποτυχία, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. 

Κι εγώ αναπολώ εκείνες τις άθλιες στιγμές, αναπολώ και φέρνω στο μυαλό μου τους ανθρώπους που είτε με πλήγωσαν, είτε με υποτίμησαν, είτε αδιαφόρησαν χωρίς καν να προσπαθήσουν να με γνωρίσουν. Τους κοιτάζω ξανά , με κοιτάζουν κι εκείνοι με ένα παράξενο χαμόγελο, και αναρωτιέμαι πώς θα ήμουν εάν δεν με είχαν πληγώσει/υποτιμήσει. Μπορεί να μην ήμουν τώρα ντροπαλή, εσωστρεφής, μπορεί να εμπιστευόμουν εύκολα και να πληγωνόμουν ακόμη ευκολότερα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και τα δυό αυτά μονοπάτια κάπου θα με οδηγούσαν... αυτό το κάπου φυσικά δε θα ήταν μια ουτοπία, η βροχή δε λείπει απο πουθενά. Πριν ένα χρόνο θα τους καταριόμουν όλους αυτούς, θα τους έβριζα και μετά θα κλεινόμουν περισσότερο στον εαυτό μου. 

Σήμερα θα προτιμήσω να τους πω απλά ευχαριστώ, διότι χάρη σε αυτούς και σε τόσους άλλους είμαι αυτή που είμαι και τελικά... it's not that bad.

Τέλος, χαίρομαι που είμαι εσωστρεφής, χαίρομαι που είμαι ντροπαλή, χαίρομαι που δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους άλλους. Μπορεί όλα αυτά μερικές φορές να φέρνουν διαφόρων ειδών δυσκολίες στο δρόμο μου αλλά, ρε γαμώτο, γουστάρω αυτό το μυστήριο και , ακόμα περισσότερο, γουστάρω αυτούς που δέχονται την πρόκληση να το αντιμετωπίσουν...