θα πεθάνεις όταν σταματήσεις να ονειροπολείς.

Αλλαγή ρεπερτορίου για σήμερα...

Αυτό το τραγούδι το είχα ακούσει αρκετές φορές παλιότερα, τυχαία.

Το άκουσα στο ραδιόφωνο τελευταία και μου άρεσε τόσο πολύ...

Εδώ και μία ώρα το έψαχνα όποτε απολαύστε το!

500 days with summer

Boy meets girl. Boy falls in love. Girl doesn't.

Tom: It's official. I'm in love with Summer.
[while Montage of Summer plays]
Tom: I love her smile. I love her hair. I love her knees. I love how she licks her lips before she talks. I love her heart-shaped birthmark on her neck. I love it when she sleeps. 

Tom: [Montage of Summer] I hate her crooked teeth. I hate her 1960s haircut. I hate her knobby knees. I hate her cockroach-shaped splotch on her neck. I hate the way she smacks her lips before she talks. I hate the way she sounds when she laughs.
[Fade to black as Swayze's "She's Like the Wind" plays briefly]
Tom: I HATE THIS SONG! 

Summer: I woke up one morning and I just knew.
Tom: Knew what?
Summer: What I was never sure of with you.

Tom: Did you ever do this, you think back on all the times you've had with someone and you just replay it in your head over and over again and you look for those first signs of trouble? 

"If Tom had learned anything... it was that you can't ascribe great cosmic significance to a simple earthly event. Coincidence, that's all anything ever is, nothing more than coincidence... Tom had finally learned, there are no miracles. There's no such thing as fate, nothing is meant to be. He knew, he was sure of it now. "

Girl at Interview: Have I seen you before? 
Tom: Me? I don't think so. 
Girl at Interview: Do you ever go to Angela's Plaza? 
Tom: Yes... That's like my favorite spot in the city. 
Girl at Interview: Yeah, except for the parking lots. 
Tom: Yeah, yeah I agree. 
Girl at Interview: Yeah, yeah I think I've seen you there. 
Tom: Really? 
Girl at Interview: Yeah... 
Tom: I haven't seen you? 
Girl at Interview: You must not have been looking... 

can't get away

introversion

via weheartit.com

Είμαι πολύ εσωστρεφές άτομο. Πολύ ντροπαλή και δεν θα σε εμπιστευτώ εύκολα. 

Λένε πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου δε γίνεται να αλλάξει, γι'αυτό άλλωστε λέγεται και χαρακτήρας, εφόσον έχει πια χαραχθεί βαθιά μέσα του. Μπορεί βέβαια , εάν πραγματικά προσπαθήσεις, να φέρεις αυτά τα χαρακτηριστικά "στα μέτρα σου". 

Κάποια περίοδο που ήμουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση προσπάθησα να φέρω την εσωστρέφεια μου σε ένα επίπεδο πιο... φυσιολογικό? Τις περισσότερες φορές ένιωθα να κορο'ι'δεύω τον ίδιο μου τον εαυτό, κουλουριαζόμουν στο κρεβάτι μου και σκεφτόμουν "γιατί είναι κακό να είμαι εσωστρεφής και ντροπαλή?". Περιττό να σου πω πως για όλα έφταιγαν η εφηβεία, η εμφάνισή μου και η ιδέα μου ότι δε προσφέρω και κάτι σημαντικό, γενικά. Τα γράφω και γελάω με τον εαυτό μου, ακουγόμουν πραγματικά σαν πληγωμένο παιδάκι... 

Μόνο που τώρα πια, έχω εξελιχθεί σε ένα "παιδάκι" που γνωρίζει σιγά σιγά τον εαυτό του, τον εξερευνεί, συζητάει μαζί του, είναι πιο σίγουρη γι'αυτόν και ξέρει πως θα είναι πάντα δίπλα της... Γιατί ξες κάτι? Μόνοι μας γεννιόμαστε, μόνοι μας πεθαίνουμε... Εάν δεν έχουμε καλές σχέσεις με αυτόν που μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή, από την πιο μεγάλη ευτυχία στην πιο μεγάλη αποτυχία, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. 

Κι εγώ αναπολώ εκείνες τις άθλιες στιγμές, αναπολώ και φέρνω στο μυαλό μου τους ανθρώπους που είτε με πλήγωσαν, είτε με υποτίμησαν, είτε αδιαφόρησαν χωρίς καν να προσπαθήσουν να με γνωρίσουν. Τους κοιτάζω ξανά , με κοιτάζουν κι εκείνοι με ένα παράξενο χαμόγελο, και αναρωτιέμαι πώς θα ήμουν εάν δεν με είχαν πληγώσει/υποτιμήσει. Μπορεί να μην ήμουν τώρα ντροπαλή, εσωστρεφής, μπορεί να εμπιστευόμουν εύκολα και να πληγωνόμουν ακόμη ευκολότερα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και τα δυό αυτά μονοπάτια κάπου θα με οδηγούσαν... αυτό το κάπου φυσικά δε θα ήταν μια ουτοπία, η βροχή δε λείπει απο πουθενά. Πριν ένα χρόνο θα τους καταριόμουν όλους αυτούς, θα τους έβριζα και μετά θα κλεινόμουν περισσότερο στον εαυτό μου. 

Σήμερα θα προτιμήσω να τους πω απλά ευχαριστώ, διότι χάρη σε αυτούς και σε τόσους άλλους είμαι αυτή που είμαι και τελικά... it's not that bad.

Τέλος, χαίρομαι που είμαι εσωστρεφής, χαίρομαι που είμαι ντροπαλή, χαίρομαι που δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους άλλους. Μπορεί όλα αυτά μερικές φορές να φέρνουν διαφόρων ειδών δυσκολίες στο δρόμο μου αλλά, ρε γαμώτο, γουστάρω αυτό το μυστήριο και , ακόμα περισσότερο, γουστάρω αυτούς που δέχονται την πρόκληση να το αντιμετωπίσουν...

Δε λένε "έχω φάει κόλλημα" ?

Αυτό ακριβώς...

Κακοήθης

Απόψε κύλησα, μίλησα με μένα καθώς λύγισα

αντίκρισα τα λάθη μου έτσι και τα συζήτησα

με την μοναξιά μου δείπνησα και την εκτίμησα

ευγενικά την άφησα να πληρώσει και ζήτησα να φύγω

και πάλι τις παλιές πληγές ανοίγω

και θίγω, αυτούς που δεν με νιώσανε στο λίγο

γιατί πάντα κρύβω κάτι για μένα για να ξεφύγω

και συνθλίβω ότι με διώχνει απο κει που ανήκω

είναι σκοτάδι, μα πάλι ψάχνω κάτι που να λάμπει

ένα σημάδι, μες στα στενά μου γρήγορο βάδην

και τροχάδην περνάνε τα χρόνια και πίσω μένουμε

μα το σημαντικότερο μένει ότι αντέχουμε

τώρα νιώσε με ρε και μη διστάζεις

μην έχεις όνειρο στην ζωή σου να διατάζεις

τώρα κοίτα πως τα πράγματα πήρανε διαστάσεις

σε φάσεις χωμένος που δεν θα τις καταλάβεις

Μανιακός

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει

προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη

εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά

και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι

μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου

σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω

και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει

προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη

εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά

και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι

μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου

σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω

και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Κακοήθης 

Πες μου γιατί όλα κυλάνε εναντίων μας

πες μου γιατί δεν κάνεις κάτι για εμάς και τον πλησίον μας

το νου μας και είναι το μόνο που δεν είναι μείον μας

όταν κάποτε θα κάνουμε όλοι το ταμείο μας

είναι απίστευτο το πόσο εύκολα ξεχνάμε

στιγμές που ζήσαμε και είπες πως δεν φοβάμαι

μόνο μείνε δίπλα μου και μίλα μου και όλα καλά θα πάνε

εν τέλει δεν θυμάσαι τίποτα όμως θυμάμαι

Χίλια πράγματα μες στο κεφάλι μας και προσοχή

άλλοι ξεσπάνε στην μπάλα και άλλοι στην πολιτική

εγώ γιατί διάλεξα να ξεσπάω στη μουσική

μη ρωτάς και αυτό που ακούς εύχομαι να σου αρκεί

περιβολεί το μυαλό μου την καρδιά μου στα ξενύχτια μου

ότι κάνω για μένα το κάνω, κιόλα στα αρχίδια μου

μεγάλε, κάτι για την πάρτη σου εσύ κάνε

γιατί τα χρόνια φεύγουν αέρας και όλα κυλάνε.. 

Μανιακός 

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει

προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη

εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά

και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι

μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου

σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω

και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει

προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη

εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά

και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι

μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου

σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω

και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει

προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη

εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά

και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι

μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου

σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω

και είναι μέσα στο μυαλό... ότι νιώθω είναι μέσα στο μυαλό μου...

Σε μια κλωστή όλοι κρατιόμαστε...

Διάβασα κάπου πως οι άνθρωποι που χρειάζεσαι στη ζωή σου είναι αυτοί που σε χρειάζονται στη δική τους. Τι γίνεται όμως όταν εσύ τους θες, αλλά τα συναισθήματα δεν είναι αμοιβαία?

Τότε τι γίνεται? Τίποτα...

Μαλακίες έγιναν. Δεν ξέρω τι έκανα λάθος. Μου τη σπάει όταν δε ξέρω τι μου γίνεται.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι η σχέση μας έχει χαλάσει και δεν ξέρω πώς σκατά να την φτιάξω...

baby steps.

Μικρές περιπλανήσεις στον κόσμο της trip-hop σκηνής...

who wants reality?

thanks for the memories.

Ένα πολύ όμορφο τριήμερο έφτασε στο τέλος του, με ένα ακόμη καλύτερο φινάλε....

Portishead.